Hooggeachte liefhebbers van Cement en Beton,

Houd u vast.

Ter afsluiting van dit feestelijke symposium botsen twee werelden op elkaar: uw wereld van cement en beton en de wereld van de poëzie, want uit die wereld kom ik. Een totaal andere wereld, dat is mij inmiddels wel duidelijk geworden. Want over het algemeen ben ik niet op mijn achterhoofd gevallen, maar wat ik vanmiddag allemaal gehoord heb, gaat mij ver boven de pet.

Met stijgende verbazing heb ik geluisterd naar allerlei technische verhandelingen over cement en beton, waar ik absoluut geen weet van had en waar ik eerlijk gezegd nog steeds geen bal van snap. Niet dat ik dat erg vind, integendeel. Met het stijgen van de verbazing steeg immers ook mijn bewondering. Als mensen iets vertellen waar ik ondanks mijn meer dan gemiddelde IQ niet bij kan, kan ik in opperste vervoering geraken. Wat dat betreft komen trouwens de twee totaal verschillende werelden waar ik zojuist over sprak toch ook weer overeen.

Ik heb het natuurlijk niet over mijzelf, maar veel van mijn dichterlijke collega’s zijn immers ook geheel en al onbegrijpelijk en het is eveneens zo dat ze juist vanwege hun onbegrijpelijkheid door de meeste poëzierecensenten en de doorsneebezoekers van poëzieavonden het meest gewaardeerd worden. “Ik zal er wel te stom voor zijn” is dan doorgaans de waarderende conclusie van de eenvoudige lezer van of luisteraar naar dit soort onnavolgbare gedichten.

Dit in tegenstelling tot de versjes die ikzelf en nog een aantal andere zwakbegaafde dichters uit onze kroontjespen laten vloeien die met een beetje goede wil wel te begrijpen zijn en die om die reden dan ook door de kritiek ongenadig worden neergesabeld. Doch dit terzijde.

Deze inleidende woorden zijn alleen maar bedoeld om u duidelijk te maken dat u van mijn geen technische hoogstandjes of diepgravende bouwkundige verhandelingen moet verwachten. Ik zal het over cement en beton hebben, daarvoor heb ik mij contractueel vastgelegd, maar u kunt van mij niet meer verwachten dan enkel en alleen een taalkundige en zo nu en dan dichterlijke benadering.

Het eerste wat ik als spreker van de koude grond in zo’n geval doe is een bezoek aan mijn beste vriend, de dikke Van Dale. Dan sla ik bijvoorbeeld het woordenboek op bij het lemma “cement”. En dan weet ik toch al gauw een heleboel. Want daar trof ik maar liefst acht verschillende betekenissen. Natuurlijk begint Van Dale met een soort recept, maak zelf uw eigen cement, het woordenboek is vaak net een kookboek. Dan lees ik: “men brande een mengsel van kalk en leemhoudende grondstoffen” en “men neme een groen- tot geelachtig poeder dat, met water aangemaakt, na een tiental uren steenhard wordt”. Maar cement is daarnaast ook een lijm- of bindmiddel met als synoniem “kit”, maar evengoed de beenachtige laag om de wortels der tanden, een residu bij een zekere bereidingswijze van zuren en als laatste betekenis is cement in de zeemanstaal ook hetzelfde als snert. Al ga ik er maar voor het gemak van uit dat deze betekenis hier vandaag niet aan de orde is. Want al weet ik niet wat er direct bij het buffet geserveerd wordt, toch heb ik in ieder geval wel begrepen dat dit symposium niet over zestig jaar erwtensoep gaat. Zo dom ben ik nou ook weer niet. Ik twijfel trouwens sowieso aan de directe aanleiding van dit feestelijk samenzijn. Cement bestaat zestig jaar, las ik, maar daar geloof ik als u het mij vraagt geen donder van. Zestig jaar, dan zou het eerste cement volgens Bartjes dateren uit 1948! Dan moet u mij maar eens uitleggen hoe de Duitsers in ‘40-‘45 al die bunkers gemaakt hebben. Nee, hier is sprake van een vergissing. Een vergissing die ook al blijkt uit de definities van de dikke Van Dale. Want daarin wordt verwezen naar twee soorten cement: natuurlijk cement en Romeins cement, dus de oude Romeinen kenden ook al cement en cement is dus op z’n minst een bouwstof van het jaar nul. En waarschijnlijk nog veel ouder. Wie het cement oorspronkelijk heeft uitgevonden kon ik ook na veel gegoogel niet ontdekken en het gaat misschien te ver om te beweren dat cement de oudste bouwstof ter wereld is en dat het eerste ABC begon met de A van Adam, de B van Beton en de C van Cement, maar heel oud is cement dus wel, Joost mag weten hoe oud. En Joost weet het ook, ik heb het hier natuurlijk over .... (wordt vervolgd)