Vorige week woensdag promoveerde Karel Terwel aan de TU Delft op zijn proefschrift over Constructieve Veiligheid in de Bouw. Een uur lang verdedigde hij met verve zijn onderzoek. Er was ruime belangstelling. Ook in de pers is er veel aandacht aan besteed. Het is een onderwerp dat ons allen in de bouw bezighoudt. En terecht!
Toch verbaast al die aandacht mij een beetje. Want is het nu zo bijzonder of anders wat hij beweert? Integendeel zou ik bijna zeggen.
Terwel constateert een groot aantal zaken die de constructieve veiligheid negatief beïnvloeden, zoals de focus op laagste prijs en krappe tijdsplanning, fragmentatie van de bouw, een reactieve cultuur, en beperkt gebruik van aanwezige kennis. Negentig procent van de schadegevallen wordt veroorzaakt door menselijke fouten in ontwerp, uitvoering en gebruik. De kritieke succesfactoren van een veilig project blijken allemaal op projectniveau te liggen, in de interactie tussen verschillende partijen: communicatie en samenwerking, risicomanagement, controle, allocatie van verantwoordelijkheden, veiligheidscultuur en kennisinfrastructuur.
Allemaal zaken die wij met een gewoon gezond verstand ook hadden kunnen en moéten bedenken. Toch doen we dat blijkbaar niet. Het is goed dat nu ook met wetenschappelijk onderzoek is aangetoond wat voor een veilige bouw van belang is.
Waarom leren wij niet van onze prestaties? We weten het wel, maar in de dagelijkse hectiek laten we het steeds weer weg glippen. We laten ons toch weer leiden door geld en tijd. Er is een wijziging van cultuur voor nodig om veiligheid hoger op de agenda te zetten. Hopelijk kan een initiatief als de Governance Code iets in beweging zetten. Bij bouwers én bij ontwerpers. Om te voorkomen dat wij bij het volgende ongeluk weer met zijn allen staan te kijken hoe dit nu toch had kunnen gebeuren. Als het kalf verdronken is?
Voorzitter VNconstructeurs
- De eerdere blogs van Johan Galjaard
Reacties