Als ruimte een schaars goed dreigt te worden, ligt meer-voudig grondgebruik voor de hand. Hoewel dat in eersteinstantie logisch lijkt, hoeft de invulling niet altijd auto-matisch van een rendabele exploitatie af te hangen. Ookhet streven naar een ruimtelijke kwaliteit kan de drijfveerzijn. In Parijs loste het stadsbestuur een oude belofte aande bewoners van een appartementencomplex in doorbovenop een groot sporencomplex een heuse stadstuinaan te leggen.Gare Montparnasse, vrijdagavond 18.00 uur; eenkakafonie van geluid. Duizenden mensen verdrin-gen zich rondom de tien TGV's die hen in rap temponaar de diverse steden van West- en Zuidwest-Frankrijk zullen brengen. Links van perron 1 leidteen stalen trap naar een streepje licht. Bovenaan detrap gekomen valt de geluidsstroom weg. We bevin-den ons plotseling in een relatieve oase van rust engroen, genaamd Jardin Atlantique.T u i n c o m p l e xWe zijn getuige van een merkwaardig fenomeen.Als we omhoog kijken, dan zien we grote kantoor-gebouwen, alsook een kolossaal ogend, achttien ver-diepingen tellend woonblok waarin ruim duizendA r c h i t e c t u u r & o n t w e r pStedenbouwkundecement 1999 822RRUUIIMMTTEELLIIJJKKEE KKWWAALLIITTEEIITTAALLSS SSTTRREEVVEENNappartementen.IndevertetorentdeTourMainevanMontparnasse hoog boven alles uit. Als we onze blikechter strak op het park houden, dan zien weruisende bamboevelden.Het 3,5 ha grote complex is met zijn vele waterpar-tijen, staal en natuursteenplaten alias rotsformatiesgerust een geslaagd voorbeeld van een futuristischetuin te noemen. Intieme zithoekjes lijken met opzette zijn weggestopt om terloops te worden ontdekt.Het park is in de lengterichting in twee?n opge-splitst. Aan de oostzijde bevindt zich dichte begroei-ing: onregelmatige golven die de zee symboliseren,zeldzame bomen uit landen aan weerszijden van deAtlantischeOceaan.Aandewestzijdeisdeopzet veeleenvoudiger: een grote grasvlakte symboliseert demet veel energie gepaard gaande zon, met middeninhet park een klein meteorologisch observatorium.B r u g c o n s t r u c t i eHet Gare Montparnasse dateert uit 1840 en is daar-mee een van de oudste stations van Parijs. Het helegebied op en rondom het sporencomplex kreeg zijnhuidige omvang en invulling in de tweede helft vande jaren zestig van deze eeuw. Ook de Tour Mainewerd in die tijd gebouwd.Al vanaf het begin was de bewoners van het apparte-mentencomplex een ander uitzicht dan het sporen-complex beloofd. Het duurde vervolgens tot 1994vooraleer de gemeente Parijs die belofte kon waar-maken. Het resultaat: ruimtelijke kwaliteit op eenpeperdure locatie in hartje stad.Hetsporencomplexwordtoverkaptdooreenenormebetonconstructie.Indezeconstructieverzorgenruim130 openingen de ventilatie van het station en vandezicheveneensinhetcomplexbevindendeparkeer-garages. Het grondpakket op de betonconstructie inhet oostelijke deel is omwille van de bomen 1,80 mdik. Om gewicht te besparen ligt in het westelijkedeelhetgrasveld,waarvoorslechts20cmaardenodigwas, op 1,60 m dik polystyreen.Henk WapperomA r c h i t e c t u u r & o n t w e r pStedenbouwkundecement 1999 8 23