Eindelijk weer eens een themanummer! 'Tweede-levenbruggen'. Veel Nederlandse bruggen en viaducten zijn inmiddels (ver) over de helft van hun geplande  levensduur. Sommige van deze babyboombruggen zijn nog in topconditie; ze verkeren in 'constructieve gezondheid', zoals letterlijk vertaald vanuit het Engels. Voor de meeste geldt echter dat ouderdom met gebreken komt. Gebouwd in 1992, een paar jaar na de historische vrijlating van Nelson Mandela zelf, toont de Nelson Mandelabrug in Zoetermeer dit nu aan. Het is duidelijk, voor betonconstructeurs is de gezondheid van bestaande constructies een niet meer weg te denken thema.
‘Bruggen slaan’ was het motto van het regeerakkoord van kabinet Rutte II, het langstzittende naoorlogse kabinet (2012-2017): “Het land heeft samenwerking nodig. Dus reiken wij elkaar de hand en halen we het beste uit elkaar”. Ik laat het aan de lezer over om te beoordelen of dit gelukt is. Feit is dat 10 jaar na dit regeerakkoord er nieuwe overdrachtelijke bruggen geslagen worden in de beton- en infrawereld. Er is een hausse aan samenwerkingsinitiatieven ontstaan. Bruggen slaan binnen de hele bouwketen, tussen infra en B&U en tussen oud, nieuw en toekomstig oud is hierbij steeds het devies.
Zo kwam in mei van dit jaar een club van bestuurders uit de infra- en bouwsector vijf dagen bijeen op Terschelling om een startsein te geven voor een gedegen aanpak voor de toekomst. Momenteel wordt er hard gewerkt aan een nationaal groeifondsvoorstel beton. En per 1 januari a.s. is er een gloednieuw topconsortium voor kennis en innovatie in bouwontwerp, bouw en bouwtechniek, gericht op een toekomstbestendige gebouwde omgeving, kortweg TKI Bouw & Techniek. Waar dit toe gaat leiden? Dat moeten we afwachten, maar dat we nú bruggen moeten slaan wordt door weinigen betwist.
Een gooje roetsj en tot 2023!
Lees alle artikelen van deze editie of bekijk het hele nummer.
Reacties