Structural Concrete Vol. 26/3 (juni 2025) bevat een variatie aan papers. Van een selectie van de voor Cement-lezers meest interessante, staat in dit artikel een Nederlandstalige samenvatting.

Door de opbouw uit lagen van 3D-geprint beton (3DPC) ontstaat anisotropie in het materiaal. Hierdoor kan de sterkte niet worden bepaald met traditionele beproevingsmethoden. In een Italiaans/Zwitserse studie is een afschuifproef toegepast, de zogenoemde Modified Slant Shear Test (MSST), om de capaciteit van 3DPC in kaart te brengen en een spanningsomhullende volgens Mohr op te stellen. Hiervoor is de bestaande Coulomb-vloeiconditie van het beton aangevuld met een Coulomb-faalcriterium voor de laagovergangen.

Er zijn 45 proefstukken getest, op verschillende tijdstippen (7, 14 en 28 dagen), met verschillende hellingshoeken van de printlagen (0°, 30°, 60°, 75°, 90°). Ieder proefstuk is voorzien van één verbinding met gereduceerde hechting tussen twee lagen, door een onderbreking van 30 minuten.

Er treden twee faalmechanismen op: het falen van de betonmatrix (bij 0°, 30°, 90°) en het falen van de interface (bij 60° en 75°). Dit laatste falen trad op ter plaatse van de gereduceerde hechting.

De proefstukken waarbij de interface bezweek hadden een 10–20% lagere sterkte. Dit was onafhankelijk van andere factoren zoals ruwheid of nabehandeling, aangezien dit bezwijken exact ter plaatse van de gereduceerde hechting  plaatsvond en niet bij een andere interface.

Op basis van deze studie kunnen geen conclusies worden getrokken over de invloed van de tijdsinterval tussen lagen, aangezien geen proefstukken zijn meegenomen met uitsluitend lagen zonder onderbreking of met een langere tussenperiode.