Het Elisabeth Center Antwerp is prachtig gelegen aan het Koningin Astridplein -vlak naast het centraal station en ZOO Antwerpen - in het hart van Antwerpen. De locatie is al 120 jaar dé hotspot voor klassieke muziek en is de vaste thuisbasis voor het wereldberoemde Antwerp Symphony Orchestra. Constructieve blikvanger is de nieuwe Koningin Elisabethzaal (foto 1).
4
Concertzaal
zweeft 7 m boven
begane grond
Akoestiek bepalend voor prestigieuze Koningin Elisabethzaal
in hartje Antwerpen
1
Concertzaal zweeft 7 m boven begane grond 5 2018
5
congrescentrum
historische zalen
foyer zoo
entree
De Koningin Elisabethzaal maakt deel uit van een volwaardig
congrescentrum met de modernste faciliteiten: het Elisabeth
Center Antwerp. In het complex zijn de bestaande historische
zalen van de ZOO geïntegreerd (Marmeren Zaal, Wintertuin,
Darwin- en Verlatzaal) (fig. 2 en 3). Naast de nieuwe Koningin
Elisabethzaal kreeg het congrescentrum er twee grote zalen bij,
550 m ² op de begane grond en 450 m ² op de eerste verdieping.
Het complex heeft een totale oppervlakte van meer dan 25.000
m², 30 breakout-rooms en een capaciteit tot wel 2500 gasten.
Nieuwbouw
In de eerste concertzaal van de dierentuin genoten welgestelde
burgers vanaf 1897 van dansavonden en symfonieorkesten.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het complex zwaar
beschadigd en in 1947 brandde het uit. Een tweede concertzaal
verrees in 1959. Deze zaal bood naar huidige standaarden
onvoldoende akoestische kwaliteit. Het was dus tijd voor
vernieuwing. Eerst is onderzocht of de bestaande zaal behou -
den kon blijven. Na formulering van de akoestische, logistieke
en financiële randvoorwaarden werd geconcludeerd dat nieuw -
bouw een betere optie was.
Kelderbak
Het gehele complex is voorzien van een eenlaagse kelderbak. Er
moest hiervoor rekening worden gehouden met een heel
uiteenlopende set aan randvoorwaarden, opgelegd vanwege de
nabijheid van bestaande, historisch waardevolle bebouwing ?
met onder meer verschillende aanzetdiepten van bestaande
fundering, ondergrondse parkeergarages, ondergrondse
Het Elisabeth Center Antwerp is prachtig gelegen aan
het Koningin Astridplein ? vlak naast het centraal
station en ZOO Antwerpen ? in het hart van Antwer -
pen. De locatie is al 120 jaar dé hotspot voor klassieke
muziek en is de vaste thuisbasis voor het wereldbe -
roemde Antwerp Symphony Orchestra. Constructieve
blikvanger is de nieuwe Koningin Elisabethzaal (foto 1).
Geert Wante
ABT België
Rudi Rooijakkers
ABT BV
1 De Koningin Elisabethzaal is de blikvanger van het Elisabeth Center Antwerp, foto: Jonas Verhulst2 Overzicht van het Elisabeth Center Antwerp
2
Concertzaal zweeft 7 m boven begane grond 5 2018
6
ZO O congrescentrum
Elisabethzaal
stalen verdiepingshoge spanten met technische installaties plafond met theatertechnieken
atrium
historische zalen zoo
entree foyer foyer
balkons als kniksteun
zijwanden voor stabiliteit
portiek
technische verdieping
met installaties
zolder met
theatertechniek
technische verdiepingmet installatieszolder mettheatertechniek
balkons als kniksteun
zijwanden voor stabiliteit
portiek
3 Doorsnede Elisabeth Center Antwerp4 3D-doorsnede constructief model
Bovenbouw
Een richtinggevende factor voor het constructieve ontwerp was
de maximale interactie tussen het publieke entreegedeelte aan
het Astridplein en de bestaande historische gebouwen van
ZOO Antwerpen. De concertzaal is 7 m opgetild, zodat de
ondergelegen grote lobby op de begane grond de verbinding
maakt tussen het entreegedeelte en de historische zalen. Beide
komen samen in het atrium, waar zowel de concertzaal als de
oude gevel van de historische bebouwing bewonderd kunnen
worden. Dit is te zien op foto 8.
Om de zaal boven de foyer te laten zweven is een hybride
constructie van beton en staal ontworpen. Voordeel van het
ontsluiting van het centraal station en metrolijnen. Om de
stabiliteit van de bestaande constructies te garanderen, zijn de
bestaande funderingen verlaagd tot onder het aanzetpeil van de
nieuwe bouwput door middel van, al dan niet verankerde,
V(ery)H(igh)P(ressure)-grouting. Met deze techniek wordt de
grond direct onder de bestaande funderingen vermengd met
een water-cementmengsel waarmee groutkolommen worden
gevormd die dienstdoen als nieuw funderingselement. Ter
hoogte van externe ondergrondse belemmeringen (metrolij -
nen) waar geen ankers mogelijk waren, is er een interne afstem -
peling toegepast om de stabiliteit van de bouwput te realiseren.
De nieuwe constructie zelf rust op 500 funderingspalen.
3
4
Concertzaal zweeft 7 m boven begane grond 5 2018
7
5 Kopse betonwand aan de entreezijde steunt op een momentvast betonnen portaalfoto: Jonas Verhulst
van schijfwerking de krachten overdragen naar de kopse
wanden. Door deze als verende ondersteuning te modelleren,
kon de dikte van de betonwanden over de gehele hoogte
beperkt blijven tot 400 mm. Aan de bovenzijde vinden de
wanden steun aan de dakspanten die vervolgens zijn afgekruist
naar de kopse wanden.
Excentriciteit
Een bijkomende uitdaging was de excentriciteit tussen de
twee langswanden van de zaal ten opzichte van de twee eind -
kolommen. Door de afmetingen en vorm van de kolommen
? en de logische wens de afwerking aan de buitenzijde van de
wanden rechtdoor naar beneden te laten lopen ? konden de
zaalwanden niet centrisch boven deze kolommen worden
geplaatst. Dit is opgelost door het grote vakwerk, dat op deze
plek de beide achterbalkonnen draagt, óók te gebruiken om
de kracht uit de zijwanden naar binnen te geleiden (fig. 6).
Het vakwerk vormt de scheidingswand tussen de zaal en de
regiekamer en zorgt ervoor dat beide bovenliggende balkons
de volle 23 m kunnen overspannen zonder bijkomende onder -
steuningen.
beton is dat massa nodig is voor de akoestische prestaties. Staal
is juist ingezet waar er grote overspanningen nodig waren.
De zaal zelf is een betonnen doos met 20 m hoge wanden aan
elke zijde. Het dak wordt gedragen door stalen vakwerken.
Deze dakspanten zijn verdiepingshoog en tussen de stalen
spanten en de zolder- en dakvloer zijn de E&W installaties
voor de zalen geplaatst.
Onder de stalen spanten hangt een technische verdieping voor
theatertechnische voorstellingsgebonden faciliteiten, zoals
belichting, akoestische schermen en audio. Ook de plafondpa -
nelen van de zaal zijn aan deze technische verdieping gehangen
(fig. 3).
Stabiliteit
De zaal ontleent zijn stabiliteit aan de betonwanden. Aan drie
zijden reiken deze wanden gedeeltelijk tot in de kelder. De
kopse betonwand aan de entreezijde kon niet tot in de kelder
doorlopen. Deze is dan ook afgesteund op een architectonisch
vormgegeven, momentvast betonnen portaal (fig. 4 en foto 5).
De 20 m hoge langswanden worden uit het vlak gesteund
door de twee uitkragende balkons. Deze kunnen door middel
5
Concertzaal zweeft 7 m boven begane grond 5 2018
8
6 Vakwerk aan achterzijde eerste balkon. Deze zorgt voor opname excentriciteit langs wanden t.o.v. kolommen7 Afwerkvloer wordt met behulp van vijzels 100 mm boven de constructievloer opgetild
De ontstane ruimte is benut om de oude gevels ? inclusief
historisch waardevolle muurschilderingen ? volledig te restau -
reren. Het gecreëerde volume is overkapt met een glazen dak
(foto 10).
In deze ruimte wordt ook de ontsluiting vanuit de zalen gere -
geld door middel van twee nieuwe monumentale stalen
trappen. De bordessen en trappen wentelen zich 4 m uitkra -
gend rond twee stalen kolommen.
De bordessen worden steeds in paren met elkaar gekoppeld
tussen de twee kolommen om evenwicht te maken. Uit het vlak
zijn de trappen slechts op twee plaatsen horizontaal verbonden
met de zaalconstructie. Om de stabiliteit te bewerkstelligen,
zijn de verbindingen tussen de stalen treden en de slede-/
bordeskokers zo ontworpen dat het geheel als vierendeelcon -
structie de horizontale krachten kan overbrengen.
Akoestiek als leidraad
Leidend voor het ontwerp was de akoestiek. Daar waar de
vorige zaal een cijfer van 6 op 10 scoorde voor akoestiek, lag de
ambitie vanaf de start van het nieuwe ontwerp hoog: een 10 op
10. Voor deze uitdaging werd de samenwerking gezocht met
Kirkegaard Associates uit Chicago, een wereldautoriteit op het
gebied van akoestiek. Deze ambitie vindt ook zijn weerslag in
het constructief ontwerp. Om te kunnen voldoen aan de hoge
akoestische eisen zijn diverse maatregelen genomen. Zo is de
zaal stabiliteitstechnisch volledig akoestisch gedilateerd van het
congrescentrum.
Beide moeten namelijk simultaan gebuikt kunnen worden
zonder onderling hinder te veroorzaken. Hiervoor is akoestisch
oplegmateriaal uit een natuurlijk rubber toegepast dat moest
voldoen aan een specifieke set aan eisen.
Voor de interne zaalakoestiek dragen de massieve betonnen
zaalwanden uiteraard bij aan het isoleren van het geluid. Boven
de zaal bevinden zich echter ook de technische ruimten voor
de installaties (fig. 4). De afwerkvloer moest zwevend uitge -
voerd worden ten opzichte van de ondergelegen constructieve
vloer, bestaande uit voorgespannen kanaalplaten met druklaag.
De afwerkvloer is gestort op een folie óp de kanaalplaatvloer.
Vervolgens is deze vloer met vijzels (die vooraf reeds in de
afwerkvloer waren opgenomen) 100 mm boven de constructie
opgetild (foto 7). Dit gebeurde door de schroefvijzels volgens
een vooraf vastgesteld patroon gecontroleerd aan te draaien.
Enkel de schroefstempels (die enigszins verend zijn) verbinden
beide vloeren.
Dit alles heeft geleid tot een opgeleverde akoestische score van
9,3/10, waarmee de zaal dan ook meteen tot de absolute
wereldtop behoort.
Monumentale trappen
Tussen de bestaande historische feestzalen van de ZOO en de
nieuwe zaal is bewust een afstand gehouden, om de invloed ?
en dus het risico ? op de bestaande constructies te beperken.
6
7
Concertzaal zweeft 7 m boven begane grond 5 2018
9
8 Atrium tussen de histori - sche feestzalen van de ZOO en de nieuwe zaal, foto: Jonas Verhulst
? PROJECTGEGEVENS
Project Flanders Meeting & Convention Center Antwerp
Opdrachtgever Bouwheer Koninklijke Maatschappij voor Dierkunde
van Antwerpen, stad Antwerpen en Vlaamse overheid
Architect SimpsonHaugh Architects ( VK) i.s.m. Buro Bouwtechniek
Constructeur ABT België nv
Adviseur akoestiek Kirkegaard Associates ( VS)
Hoofdaannemer THV Heijmans / Willemen / Verstraete & Vanhecke
Tot slot
Wat betreft technische uitdaging en uitstraling was het Elisa -
beth Center een uitzonderlijk project. Een zaal van deze
omvang, met de allerhoogste akoestische eisen, gekoppeld aan
een internationaal congrescentrum, midden in een dichte
stedelijke context van historische gebouwen ? dat is uniek in
België. Om dit voor elkaar te krijgen, is het geheel dan ook in
BIM uitgewerkt om tot een maximale coördinatie te komen
tussen de verschillende betrokken partijen. indresultaat is een
bijzonder gebouw, waarbij de zaal geroemd wordt om de akoes -
tische kwaliteiten. ?
8
Concertzaal zweeft 7 m boven begane grond 5 2018
1 De Koningin Elisabethzaal is de blikvanger van het Elisabeth Center Antwerp, foto: Jonas Verhulst
De Koningin Elisabethzaal maakt deel uit van een volwaardig congrescentrum met de modernste faciliteiten: het Elisabeth Center Antwerp. In het complex zijn de bestaande historische zalen van de ZOO geïntegreerd (Marmeren Zaal, Wintertuin, Darwin- en Verlatzaal) (fig. 2 en 3). Naast de nieuwe Koningin Elisabethzaal kreeg het congrescentrum er twee grote zalen bij, 550 m² op de begane grond en 450 m² op de eerste verdieping. Het complex heeft een totale oppervlakte van meer dan 25.000 m², 30 breakout-rooms en een capaciteit tot wel 2500 gasten.
Nieuwbouw
In de eerste concertzaal van de dierentuin genoten welgestelde burgers vanaf 1897 van dansavonden en symfonieorkesten. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het complex zwaar beschadigd en in 1947 brandde het uit. Een tweede concertzaal verrees in 1959. Deze zaal bood naar huidige standaarden onvoldoende akoestische kwaliteit. Het was dus tijd voor vernieuwing. Eerst is onderzocht of de bestaande zaal behouden kon blijven. Na formulering van de akoestische, logistieke en financiële randvoorwaarden werd geconcludeerd dat nieuwbouw een betere optie was.
2 Overzicht van het Elisabeth Center Antwerp
3 Doorsnede Elisabeth Center Antwerp
Kelderbak
4 3D-doorsnede constructief model
Het gehele complex is voorzien van een eenlaagse kelderbak. Er moest hiervoor rekening worden gehouden met een heel uiteenlopende set aan randvoorwaarden, opgelegd vanwege de nabijheid van bestaande, historisch waardevolle bebouwing – met onder meer verschillende aanzetdiepten van bestaande fundering, ondergrondse parkeergarages, ondergrondse ontsluiting van het centraal station en metrolijnen. Om de stabiliteit van de bestaande constructies te garanderen, zijn de bestaande funderingen verlaagd tot onder het aanzetpeil van de nieuwe bouwput door middel van, al dan niet verankerde, V(ery)H(igh)P(ressure)-grouting. Met deze techniek wordt de grond direct onder de bestaande funderingen vermengd met een water-cementmengsel waarmee groutkolommen worden gevormd die dienstdoen als nieuw funderingselement. Ter hoogte van externe ondergrondse belemmeringen (metrolijnen) waar geen ankers mogelijk waren, is er een interne afstempeling toegepast om de stabiliteit van de bouwput te realiseren.
De nieuwe constructie zelf rust op 500 funderingspalen.
Bovenbouw
Een richtinggevende factor voor het constructieve ontwerp was de maximale interactie tussen het publieke entreegedeelte aan het Astridplein en de bestaande historische gebouwen van ZOO Antwerpen. De concertzaal is 7 m opgetild, zodat de ondergelegen grote lobby op de begane grond de verbinding maakt tussen het entreegedeelte en de historische zalen. Beide komen samen in het atrium, waar zowel de concertzaal als de oude gevel van de historische bebouwing bewonderd kunnen worden. Dit is te zien op foto 8.
Om de zaal boven de foyer te laten zweven is een hybride constructie van beton en staal ontworpen. Voordeel van het beton is dat massa nodig is voor de akoestische prestaties. Staal is juist ingezet waar er grote overspanningen nodig waren.
De zaal zelf is een betonnen doos met 20 m hoge wanden aan elke zijde. Het dak wordt gedragen door stalen vakwerken. Deze dakspanten zijn verdiepingshoog en tussen de stalen spanten en de zolder- en dakvloer zijn de E&W installaties voor de zalen geplaatst.
Onder de stalen spanten hangt een technische verdieping voor theatertechnische voorstellingsgebonden faciliteiten, zoals belichting, akoestische schermen en audio. Ook de plafondpanelen van de zaal zijn aan deze technische verdieping gehangen (fig. 3).
Stabiliteit
De zaal ontleent zijn stabiliteit aan de betonwanden. Aan drie zijden reiken deze wanden gedeeltelijk tot in de kelder. De kopse betonwand aan de entreezijde kon niet tot in de kelder doorlopen. Deze is dan ook afgesteund op een architectonisch vormgegeven, momentvast betonnen portaal (fig. 4 en foto 5).
De 20 m hoge langswanden worden uit het vlak gesteund door de twee uitkragende balkons. Deze kunnen door middel van schijfwerking de krachten overdragen naar de kopse wanden. Door deze als verende ondersteuning te modelleren, kon de dikte van de betonwanden over de gehele hoogte beperkt blijven tot 400 mm. Aan de bovenzijde vinden de wanden steun aan de dakspanten die vervolgens zijn afgekruist naar de kopse wanden.
5 Kopse betonwand aan de entreezijde steunt op een momentvast betonnen portaal, foto: Jonas Verhulst
Excentriciteit
Een bijkomende uitdaging was de excentriciteit tussen de twee langswanden van de zaal ten opzichte van de twee eindkolommen. Door de afmetingen en vorm van de kolommen – en de logische wens de afwerking aan de buitenzijde van de wanden rechtdoor naar beneden te laten lopen – konden de zaalwanden niet centrisch boven deze kolommen worden geplaatst. Dit is opgelost door het grote vakwerk, dat op deze plek de beide achterbalkonnen draagt, óók te gebruiken om de kracht uit de zijwanden naar binnen te geleiden (fig. 6). Het vakwerk vormt de scheidingswand tussen de zaal en de regiekamer en zorgt ervoor dat beide bovenliggende balkons de volle 23 m kunnen overspannen zonder bijkomende ondersteuningen.
Akoestiek als leidraad
Leidend voor het ontwerp was de akoestiek. Daar waar de vorige zaal een cijfer van 6 op 10 scoorde voor akoestiek, lag de ambitie vanaf de start van het nieuwe ontwerp hoog: een 10 op 10. Voor deze uitdaging werd de samenwerking gezocht met Kirkegaard Associates uit Chicago, een wereldautoriteit op het gebied van akoestiek. Deze ambitie vindt ook zijn weerslag in het constructief ontwerp. Om te kunnen voldoen aan de hoge akoestische eisen zijn diverse maatregelen genomen. Zo is de zaal stabiliteitstechnisch volledig akoestisch gedilateerd van het congrescentrum.
Beide moeten namelijk simultaan gebuikt kunnen worden zonder onderling hinder te veroorzaken. Hiervoor is akoestisch oplegmateriaal uit een natuurlijk rubber toegepast dat moest voldoen aan een specifieke set aan eisen.
Voor de interne zaalakoestiek dragen de massieve betonnen zaalwanden uiteraard bij aan het isoleren van het geluid. Boven de zaal bevinden zich echter ook de technische ruimten voor de installaties (fig. 4). De afwerkvloer moest zwevend uitgevoerd worden ten opzichte van de ondergelegen constructieve vloer, bestaande uit voorgespannen kanaalplaten met druklaag. De afwerkvloer is gestort op een folie óp de kanaalplaatvloer. Vervolgens is deze vloer met vijzels (die vooraf reeds in de afwerkvloer waren opgenomen) 100 mm boven de constructie opgetild (foto 7). Dit gebeurde door de schroefvijzels volgens een vooraf vastgesteld patroon gecontroleerd aan te draaien. Enkel de schroefstempels (die enigszins verend zijn) verbinden beide vloeren.
Dit alles heeft geleid tot een opgeleverde akoestische score van 9,3/10, waarmee de zaal dan ook meteen tot de absolute wereldtop behoort.
6 Vakwerk aan achterzijde eerste balkon. Deze zorgt voor opname excentriciteit langs wanden t.o.v. kolommen
Monumentale trappen
Tussen de bestaande historische feestzalen van de ZOO en de nieuwe zaal is bewust een afstand gehouden, om de invloed – en dus het risico – op de bestaande constructies te beperken. De ontstane ruimte is benut om de oude gevels – inclusief historisch waardevolle muurschilderingen – volledig te restaureren. Het gecreëerde volume is overkapt met een glazen dak (foto 10).
In deze ruimte wordt ook de ontsluiting vanuit de zalen geregeld door middel van twee nieuwe monumentale stalen trappen. De bordessen en trappen wentelen zich 4 m uitkragend rond twee stalen kolommen.
De bordessen worden steeds in paren met elkaar gekoppeld tussen de twee kolommen om evenwicht te maken. Uit het vlak zijn de trappen slechts op twee plaatsen horizontaal verbonden met de zaalconstructie. Om de stabiliteit te bewerkstelligen, zijn de verbindingen tussen de stalen treden en de slede-/bordeskokers zo ontworpen dat het geheel als vierendeelconstructie de horizontale krachten kan overbrengen.
7 Afwerkvloer wordt met behulp van vijzels 100 mm boven de constructievloer opgetild
Tot slot
Wat betreft technische uitdaging en uitstraling was het Elisabeth Center een uitzonderlijk project. Een zaal van deze omvang, met de allerhoogste akoestische eisen, gekoppeld aan een internationaal congrescentrum, midden in een dichte stedelijke context van historische gebouwen – dat is uniek in België. Om dit voor elkaar te krijgen, is het geheel dan ook in BIM uitgewerkt om tot een maximale coördinatie te komen tussen de verschillende betrokken partijen. Eindresultaat is een bijzonder gebouw, waarbij de zaal geroemd wordt om de akoestische kwaliteiten.
Projectgegevens
Project Flanders Meeting & Convention Center Antwerp
Opdrachtgever Bouwheer Koninklijke Maatschappij voor Dierkunde van Antwerpen, stad Antwerpen en Vlaamse overheid
Architect SimpsonHaugh Architects (VK) i.s.m. Buro Bouwtechniek
Constructeur ABT België nv
Adviseur akoestiek Kirkegaard Associates (VS)
Hoofdaannemer THV Heijmans / Willemen / Verstraete & Vanhecke
8 Atrium tussen de historische feestzalen van de ZOO en de nieuwe zaal, foto: Jonas Verhulst
Reacties