Geopolymeerbeton kan in de tijd een afname van de splijttreksterke en elasticiteitsmodulus laten zien. Dit blijkt uit een afstudeeronderzoek aan de TU Delft.

Geopolymeerbeton is beton met als bindmiddel geen cement maar vulstoffen (bijvoorbeeld slak of vliegas), en een zogenaamde alkalische activator (bijvoorbeeld waterglas of natriumhydroxide). Het product is het resultaat van zoektocht naar zogenaamde ‘groene’ bindmiddelen. Of bestaande regelgeving voor conventioneel, cementgebonden beton ook direct van toepassing is voor dit geopolymeerbeton, is nog onvoldoende onderzocht.

Afstudeerstudie
In de afstudeerstudie aan de TU Delft is nu onderzoek gedaan naar de ontwikkeling van materiaaleigenschappen. Het ging daarbij vooral naar de ontwikkelingen in de tijd. Hierbij is onderzoek gedaan in het Microlab van de TU, door het beproeven van kubussen en gewapende balkjes.

Resultaten
De druksterkte blijft na 28 ongeveer gelijk. Voor elasticiteitsmodulus en de splijttreksterkte is een afname over de tijd gemeten. De elasticiteitsmodulus is ook lager dan die van conventioneel beton. Het buiggedrag van de gewapende geopolymeerbetonnen balken is wel weer vergelijkbaar met conventioneel beton.

Oorzaken
De resultaten komen overeen met wat eerder in een aantal publicaties is gerapporteerd. De afname lijkt niet het gevolg van (micro)scheurvorming maar gerelateerd te zijn aan het uitdrogen (vochtverlies) van de proefstukken. Het is zeer goed mogelijk dat (een deel van) de gemeten afname van tijdelijke aard is. Het hoeft dan ook geen consequenties te hebben voor de eigenschappen van constructies gemaakt met geopolymeerbeton. Daarom wordt aanbevolen nader onderzoek naar de besproken fenomenen uit te voeren.