De gevel is bedoeld voor een driehoekig paleisje van beton, glas en staal. De kleurstelling van de gevelelementen is gebaseerd op de kleur van riet in de herfst. De architect plukte letterlijk een aantal rietstengels en gaf deze aan prefab betonfabrikant Granito Betonindustrie te Ittervoort. Dit bedrijf heeft de wensen van de architect daarna op deskundige wijze weten om te zetten naar de gevelelementen.

De bedrijfswoning van Lambert ligt op de kop van een lange rij aaneengesloten woningen. De driehoekige kavel is zo’n veertig meter lang en eindigt in een punt. De lange straatgevel krijgt een gesloten karakter en wordt gebouwd met de genoemde betonelementen. De tuinzijde wordt grotendeels van glas. De kleine eerste verdieping is geheel van glas waardoor de grotere bovendieping  visueel los komt van de onderbouw. Ook deze gedeeltelijk over de tuin uitkragende bovenverdieping is van staal en glaspanelen (ondoorzichtig aan de straatzijde).

Bij de zelfbouw liep de architect tegen behoorlijk wat beperkende regels aan. Zo was er de eis dat binnen 3 m binnen de erfgrens met de buren er geen ramen in je zijgevel mogen worden geplaatst. En de milieueisen zijn ook erg streng. Zo mag het hemelwater van het dak niet worden afgevoerd in het gemeenteriool maar moeten dat worden verwerkt in de eigen grond. Dit om uitdroging tegen te gaan. Er is dakbedekking aangebracht die werkt als een spons. Bovendien zijn zogenoemde ‘rainboxen’ in de grond geplaatst, die het overtollige water vasthouden en langzaam afvoeren de grond in. Pas bij langdurige regenval gaat het water via een overloop het riool in.

Ondanks de brede straat mogen de bewoners de auto niet op straat parkeren. De auto of de auto’s moet je op de eigen kavel kwijt, maar een ondergrondse parkeergarage is niet toegestaan. De driehoekige ondiepe vorm van het huis gaf Lambert nauwelijks mogelijkheden een inpandige parkeergarage te maken.