Beste Rob, in de eerste fase van het boek ben je een man naar mijn hart. Je bent kritisch en je staat met twee benen in de bouw. Geen wonder, want je bent per slot van rekening een onderdeel van het ontwerpproces. Het is een reeks columns met voldoende opbouwende kritiek, zelfreflectie en oplossend vermogen. Het is ook niet verwonderlijk dat je na 2004 een moment van rust inbouwt. De focus komt te liggen bij je hoogleraarschap en je verantwoordelijke rol binnen het ingenieursbureau. Een nobel besluit!

Mooi om te zien dat de tweede fase ‘Visie van de werkvloer’ uit het hart wordt geschreven. Dit is het hart van de wetenschapper en een bestuurder van een ingenieursbureau. Maar ik heb sterk het idee dat het roepen is in de woestijn, niemand heeft naar je geluisterd. Najaar 2017, de laatste fase in je boek, ga je helemaal los! Sommige punten die je aanhaalt zijn weliswaar terecht, maar je bent wel heel erg generaliserend. Ik richt me even op je column in 2017, ‘De aannemer 1 - De magie van het bouwen’. Ik citeer: “Daarom denkt iedere rechtgeaarde aannemer alleen maar aan tijd en geld en vergeet hij of zij af en toe met plezier en voldoening naar het scheppende werk te kijken.”

Nu moet ik je toch even de spiegel voorhouden! Wat is er gebeurd, dat wij binnen het bouwbedrijf constructieve adviseurs nodig hebben. Om te toetsen of datgene wat wij moeten bouwen nog wel voldoet. Of dat waardes die worden opgegeven voldoende zijn om tot de juiste kostprijs komen. Ik vind dat behoorlijk teleurstellend.

Als ik terugkijk op mijn carrière, zou ik eigenlijk ook wel een boek kunnen schrijven, maar dan vanuit een ander perspectief. Of het helpt, ik weet het niet. Voorlopig houd ik nog maar even bij mijn blogs. En ik neem mijn studenten in colleges mee in deze sterk, ten slechte veranderende markt en bereid ze hier juist op voor. Hoe ga jij hiermee om?

In één van mijn eerdere blogs ‘Primitief Leerproces’ noemde ik je dictaat draagconstructies, gepubliceerd in 2011. Ik doe dat nu graag weer. Ik refereer aan het voorwoord waarin je beschrijft dat goede architectuur moet zijn opgebouwd uit schoonheid en stevigheid. Destijds gaf je aan dat het begrip prijs erbij zou moeten horen. Ik zou er ethiek en constructieve veiligheid aan toe willen voegen. Want beiden zijn op dit moment vaak best ver te zoeken. Onderzoek heeft uitgewezen dat zowel bachelor- als masterprogramma’s nauwelijks bijdragen aan morele vorming tot een goede publieke professional. Dat er weinig aandacht voor ethiek is, ligt volgens het onderzoek vooral aan een gebrek aan prioriteit. Ik ga er vanuit dat dit in jouw colleges wel een aandachtspunt is.

In dit opzicht heb ik mijn hoop gevestigd op het Constructeursregister. Waarbij voor zowel de RC als de RO een belangrijk criterium geldt, namelijk een “houding van maatschappelijke betrokkenheid en verantwoordelijkheidsgevoel.” Maar hoe toetsen we dit dan? Met een tevredenheidsverklaring, zoals die van ons als bouwbedrijf ook vaak wordt verwacht?  

Beste Rob, je sluit je boek af met een sprookje, een slecht sprookje wel te verstaan. Nu geloof ik niet zo in sprookjes, echter het kenmerkende aan een sprookje is wel dat er altijd een moraal in zit. En dat het gaat over de strijd tussen goed en kwaad, waarin het goede altijd wint. Maar wat is nu het goede in de wereld waarin we leven? Dat is voor mij een wereld waarin iedereen zijn verantwoordelijkheid neemt. Er ligt een mooie uitdaging!

Vorige week heb ik mijn cursus afgerond voor Champion Lean Six Sigma.. Het idee van die cursus is dat leiders een droom beschrijven waarin ze een organisatie leiden naar Operational Excellence. Ga jij deze uitdaging met me aan?