Eigenlijk is het vreemd: de constructie is het meest duurzame deel van een gebouw. Een goed ontworpen constructie kan immers honderden jaren mee, en wordt vele malen hergebruikt. En toch telt diezelfde constructie in de vele duurzaamheidscertificaten die er zijn slechts voor een paar puntjes mee. Terwijl ze goed is voor dertig procent van al het materiaalgebruik in de bouw. Zo kan een gebouw waarin veel te veel beton of staal is verwerkt ? méér althans dan voor de realisatie van het ontwerp constructief gezien nodig is ? nog altijd als heel duurzaam uit de bus komen. Al stuur je het staal per vrachtschip twee keer de wereld rond, dan nog is de invloed op de duurzaamheid volgens de' lijstjes' beperkt. Dat kan niet waar zijn.
Juist daarom, juist omdat de constructie niet echt meetelt in de bekende duurzaamheidsclassificaties, moet de constructeur zelf goed nagaan wat nu eigenlijk een duurzame constructie is. Het is duidelijk dat beperking van het materiaalgebruik daarin belangrijk is. Moderne computertechnieken maken het mogelijk om constructies volledig te optimaliseren. Verder moet hij werken met eenvoudig her te gebruiken materialen en constructie-elementen. Maar nog belangrijker is het gebruik van de constructie en daarmee van het gebouw. Is het mogelijk om een constructie zó te ontwerpen dat deze keer op keer opnieuw kan worden gebruikt, dat deze steeds een nieuwe gebouwfunctie mogelijk maakt? De opgave die voorligt, is dus om flexibiliteit in te bouwen.
Dit is nog lang niet bij iedere constructeur gemeengoed. Ons vak kan daarin nog een aantal grote, concrete stappen zetten. Daar moet de constructeur zich voor inzetten. En de andere ontwerp- en bouwpartners moeten hem die ruimte geven. Dán zijn er op het gebied van duurzaamheid grote, concrete stappen te maken. Heel uitgekiende constructies zónder overbodig materiaalgebruik maar mét genoeg ingebouwde 'ruimte' om ook een tweede, derde en vierde leven van gebouwen mogelijk te maken. Uiteindelijk is dat veel duurzamer dan welk certificaat ook.
Voorzitter VNconstructeurs
- De eerdere columns van Johan Galjaard
Reacties