László Vákár was omstreeks 2000 mijn afstudeerbegeleider bij Holland Railconsult. Hij bracht mij plezier in het vak bij, door de schoonheid van elegante oplossingen te laten zien. Ook leerde hij mij dat interesse in literatuur, kunst en koken kunnen inspireren als ontwerper.
Jan van der Windt en Frans van der Linde waren mijn eerste bazen toen ik als jonge constructeur startte bij Zonneveld. Van Jan kreeg ik liefde voor het ontwerpen mee. Ik leerde om altijd alternatieven paraat te hebben en de rust te nemen om eindeloos te analyseren met potlood op papier. Hij voelde zich als directeur niet te goed om een paar uur mee te kijken met de analyse van een Technosoft-som en nam mij als jongere serieus door af en toe te vragen wat mijn idee was over een bepaalde constructieve uitdaging. Van Frans leerde ik het belang van een goede sfeer. Hij kon met charme en een goed geplaatste grap een ongemakkelijke sfeer ombuigen. Door zijn gastheerschap voelden andere projectpartners zich welkom en was het prettig samenwerken. Bij een goede sfeer wil je een stapje extra voor elkaar doen en wordt er meer mogelijk.

Jan Vamberský en Dik-Gert Mans waren belangrijk voor mij tijdens mijn promotieonderzoek. Het belang van constructieve veiligheid en de rol van controle werden er diep ingebrand. Maar ook hun bereidheid om mij te introduceren in hun uitgebreide netwerk was belangrijk voor mij. Soms heb je meer aan kennissen dan aan kennis. Van Jan Vamberský kreeg ik het nuttige advies dat het in een grote organisatie soms beter is om achteraf sorry te zeggen dan overal vooraf toestemming voor te vragen.
Rob Nijsse was, als hoogleraar Constructief ontwerpen bij TU Delft, voor mij heel inspirerend. Ongebruikelijke oplossingen mogelijk maken en out of the box denken (zie zijn prachtig geïllustreerde boek: Architect-Structural Engineer). Je laten inspireren door het skelet van de berenklauw uit de natuur. De inspiratie laten voeden door een eindeloze interesse; van stripboeken tot archeologie.
Van de directie van mijn huidige werkgever IMd Raadgevende Ingenieurs wil ik in het bijzonder Remko Wiltjer en Pim Peters noemen. Remko vanwege zijn stijlgevoel, charme en visie waarmee hij een mooi bureau heeft opgebouwd en waardoor mensen graag met hem samenwerken. Pim vanwege zijn enorme gedrevenheid om duurzaam construeren verder te ontwikkelen, vaak als pionier. Hij was er al mee bezig nog voor het hip was. Telkens weet hij projecten te realiseren waarin daadwerkelijk een donorskelet in diverse materialen wordt toegepast. Daar waar anderen nog steeds aan de vergadertafel zitten.
Ik zou nog diverse namen aan deze lijst willen toevoegen, maar dat gaat de omvang van een column te boven. Vanuit deze ervaring raad ik alle starters, maar ook gevorderden in de bouw, aan om een baan te kiezen in een omgeving met personen die inspireren en waar je wat van kunt leren. Dat geeft plezier en motivatie in het werk en brengt je verder als mens.

Een groot deel van de genoemde leermeesters is met pensioen. Dat doet mij realiseren dat ik ondertussen zelf ook een leermeester ben. Wat neem ik mee van mijn leermeesters om zelf een betere, meer inspirerende leermeester te worden?
In de eerste plaats moet ik zorgen dat ik niet opdroog in inspiratie en kennis, maar mijzelf steeds blijf ontwikkelen. Het is van belang dat ik mijzelf onbevangen laat inspireren door (jazz)muziek, schilderkunst, fotografie, architectuur, de natuur en constructieve voorbeeldontwerpers als Pier Luigi Nervi en Santiago Calatrava. Daarnaast wil ik mij blijven verdiepen in technische onderwerpen; ik ben nooit te oud of te ervaren om te leren.
Verder wil ik goed luisteren naar met name jongere mensen. Luisteren naar wat ik hoor, maar ook wat ik daarbij zie. Ruimte creëren in een gesprek, zodat vragen en aarzelingen kunnen worden benoemd. Maar ook ruimte geven aan eerste ideeën die misschien nog niet uitontwikkeld zijn, maar wel tot iets moois kunnen leiden.
Ook zie ik het belang van vertellen, intensief samenwerken, voorleven. Ik heb goede herinneringen aan de momenten dat ik met een ervaren ontwerper via (vul)pen en papier ontwerpmogelijkheden aan het verkennen was of samen computermodellen analyseerde.
En als laatste aandachtspunt moet ik een goede balans vinden tussen vertrouwen bieden en controleren. Teveel vertrouwen kan leiden tot brokken, teveel controle leidt tot ongewenste afhankelijkheid en demotivatie.

Ten slotte, een paar weken geleden stond ik aan het graf van een dierbare vriendin. Wij spraken warme woorden van waardering, en achteraf denk je: had ik bij leven al niet iets meer van die warme woorden moeten laten klinken? Daarom bij dezen voor mijn inspirerende leermeesters: László, Jan en Frans, Jan en Dik-Gert, Rob, Remko en Pim: jullie waren en zijn voor mij een inspirerend voorbeeld. Dank jullie wel!