Daarnaast moet een constructeur slim werken: niet elk uniek liggertje berekenen op een unity check van 0,99, maar waar mogelijk ‘bossen’.  Gewoon een druklaag op je kanaalplaat toepassen, want dan krijg je samenhang cadeau, zonder al te veel rekenwerk. Handig gebruik maken van software, zodat eindeloze handberekeningen kunnen worden voorkomen.

Zo gek was die uitspraak van mijn toenmalige hoogleraar niet. Maar in de loop van de jaren realiseer ik me steeds meer dat ik me als constructeur de luxe van luiheid niet kan veroorloven. Integraal ontwerpen vraagt een pro-actieve houding. Daar hoort geen luiheid bij. Constructief ontwerpen van gebouwen is de afgelopen decennia steeds meer integraal ontwerpen geworden, waarbij de verschillende disciplines naadloos op elkaar moeten aansluiten. Dat betekent dat ik me moet verdiepen in het gewenste beeld van de architect, de ruimtebehoefte (en sparingen!) van de installateur, de dak- en gevelbelastingen van de tuinarchitect, de milieu-impact van materialen ten behoeve van duurzaamheidsadviseur, de betrouwbaarheid van innovatieve producten enzovoorts.

Klantgerichtheid sluit luiheid uit. Bij ons op kantoor wordt geregeld gezegd: “Een project is soms net een hond; die moet je ook uitlaten als het regent!” Elk project verdient mijn gepaste aandacht en telkens moet ik nagaan waarmee de klant geholpen is, ook wanneer het niet goed uitkomt. Wanneer brandwerende coating kan worden voorkomen door iets uitgebreider te rekenen aan profielen, dan moet ik dat met de klant bespreken, al vraagt het extra inzet.

Constructieve veiligheid en luiheid gaan niet goed samen. Als er iets misgaat is het vaak op één van de details, en daar zijn er vele van. Ik ben continu bezig om te onderscheiden wat standaard details zijn en welke details speciale aandacht en nadere analyse behoeven.

Duurzaamheid en luiheid zijn ook geen goede match. Herbestemmen van een bestaand gebouw vraagt soms meer inzet dan ontwerpen van een nieuwbouw. Vaak ben ik uren bezig om na te gaan welke informatie er is over de bestaande constructie, om er geregeld achter te komen dat de gewenste informatie net niet compleet aanwezig is. Ook het berekenen en vergelijken van milieu-impact van materialen vraagt extra inzet. Optimaliseren van het materiaalgebruik in een constructie kost de nodige uurtjes. Bij het toepassen van een donorskelet is er speciale aandacht nodig voor testen en toetsen van de bestaande constructie-elementen. Deze extra aandacht is ook zeker nodig voor het ontwerpen van remontabele verbindingen.

Het wordt wel duidelijk dat een moderne constructeur geen luie constructeur mag zijn, omdat dit niet samen gaat met een pro-actieve en alerte houding en permanente kennisontwikkeling.  Nu nog bij opdrachtgevers duidelijk maken dat een dergelijke houding en niveau ook een fatsoenlijk honorarium vragen. En in de vrije tijd is er dan vast wel tijd over voor een klein beetje gepast luieren…