Ik heb het boek niet gelezen, maar ken het verhaal een klein beetje. En ik heb, sinds minister Blok heeft aangekondigd dat de privatisering van het Bouwtoezicht nu echt zijn beslag krijgt, het dubbele gevoel dat in het boek wordt beschreven ook een beetje.

Ik voel een gelijkenis met Pierre. Ik wil de bouw nog wel redden van de ondergang, maar ze horen me niet (meer). De teerling is geworpen.

Sinds die vermaledijde datum van 27 november 2013 waarop minister Blok aan de Tweede Kamer schreef hoe hij de verbetering van de kwaliteitsborging in de bouw ter hand gaat nemen is er best veel gebeurd. Maar ik zie daar nog geen lijn in. Sterker nog iedereen doet maar wat.

Op dit moment zijn er al gemeenten die een aanvrager verplichten (!) een aanvraag door een uit een lijst te kiezen constructeurs te laten toetsen (of maken). Ik mag toch hopen dat er op die lijst bureaus staan die kwaliteit van toetsing kunnen garanderen, en dan ook nog tegen de collega durven zeggen dat ze een fout hebben gevonden.

Uit een andere hoek werd door een ervaren constructeur de vrees uitgesproken dat hij straks gecontroleerd gaat worden door een 'collega' die nauwelijks opleiding en ervaring heeft, maar wel voor de toetsingstaak geaccrediteerd is.

Enkele maanden geleden is het instituut bouwkwaliteit opgericht als kwartiermaker voor het beoogde stelsel voor private kwaliteitsborging. Ondernemers, consumenten en overheden werken gezamenlijk aan de kwaliteit van de bouw. Via een op te richten toelatingsorganisatie moet zij waken over de nieuwe instrumenten die de private kwaliteitsborging straks moeten garanderen.

Maar daar is nog wel wat tijd voor nodig.

Daarom roep ik u op om er met elkaar eerst voor te zorgen dat er goede instrumenten komen om de constructieve veiligheid te waarborgen. Pas dan kunnen we van de gebaande paden afwijken. En laten we er samen voor zorgen dat de slager niet zijn eigen vlees keurt. Daar zijn nu toch slechte voorbeelden genoeg van.

Teamleider Toezicht Handhaving en Constructie bij Stadsbeheer Almere