De overheid vraagt van marktpartijen om binnen een jaar tijd een totaal project met een omvang van honderden miljoenen euro's te ontwikkelen en te ontwerpen. Zij moeten alle risico's die in dat project zitten doorgronden en voor hun rekening te nemen. Inclusief een onderhoudstermijn van pakweg twintig, dertig jaar. En dan daarvoor een vaste prijs op tafel leggen. Projecten als A15 en A2 laten zien dat marktpartijen zich hier lelijk in kunnen verslikken. En, zo stelt Van Wingerden, de overheid leert hier nog weinig van, want ook de komende grote infraprojecten worden weer op deze wijze in de markt gezet.

Het deed mij denken aan een discussie tijdens het afgelopen Constructeurscafé van VNconstructeurs. Een aantal kleine constructiebureaus beklaagde zich over de te lage prijzen en de geringe waardering die opdrachtgevers voor hun werk hadden. Maar toen hen bij wijze van oefening gevraagd werd om een aanbieding te maken voor een gefingeerd project, ging iedereen onmiddellijk aan de slag om te kijken hoe men zo'n project voor zo min mogelijk geld zou kunnen realiseren. Om vooral maar een zo scherp mogelijke prijs te kunnen neerleggen. Met alle risico's van dien. Want men wilde natuurlijk wél die opdracht scoren.

Maar waarom? Waar is onze eigenwaarde gebleven? We kunnen toch ook 'nee' zeggen en niet meedoen, wanneer een opdrachtgever een onverantwoord risico van ons vraagt? Ga met die opdrachtgever in gesprek over een eerlijke verdeling van risico's en een realistisch honorarium. Accepteer geen slachtofferrol. Hoe was die uitspraak ook al weer? Een betere wereld begint bij jezelf!  

VNconstructeurs

- De eerdere columns van Johan Galjaard