Aanleiding was een artikel in de Volkskrant van 4 juni jongstleden over cholesterolverlagers. Door de aanpassing van een richtlijn zullen mogelijk miljoenen Nederlanders extra aan de cholesterolverlagers moeten, want ja je wilt toch niet een hogere kans hebben op hart- en vaatziekten.

Nadenkend over mijn vak, zag ik opeens ook een nieuw verdienmodel ontstaan. We verlagen de ontwerplevensduur van gebouwen van de gebruikelijke vijftig jaar naar bijvoorbeeld vijf jaar. Dat levert een interessante besparing op aan bouwkosten, wat we in een tijd dat de bouw met procenten per kwartaal duurder wordt best kunnen gebruiken. Iedere vijf jaar moet het gebouw gecontroleerd worden door een constructeur. Hij stopt een thermometer in het gebouw en schrijft vervolgens een recept uit. Gecontroleerd wordt of het gebouw nog aan de norm van dat moment voldoet en zo niet, dan zijn er ingrepen nodig. Deze ingrepen werkt de controleur zelf uit en het gebouw wordt vervolgens aangepast. Nee zeggen tegen de ingreep is niet mogelijk, want niemand wil dat een gebouw onveilig verklaard wordt waarop opname, oftewel sluiting van het gebouw, volgt.

Alles overdenkend, hoop ik niet dat het in de wereld de kant op gaat dat we elkaar bezig gaan houden met het opleggen van onnodige normen. We stellen door middel van regelmatig onderzoek vast of er iets aan de hand is en verhelpen dat. We blijven niet pappen en nathouden. Hoewel het wel een interessant verdienmodel zou zijn…