Totdat ik me tijdens de zomervakantie stierlijk zat te vervelen. Dat was eigenlijk de eerste keer in lange tijd dat ik echt even helemaal niets te doen had. En dat voelde goed. Ik realiseerde me dat het grappig genoeg momenten van rust en verveling zijn waarin ik ideeën krijg (inspiratie onder de douche, iemand?). Voor een constructief ontwerp, een rapportage, of voor een blog dus.

Herkennen jullie het? De drang om elke minuut op te vullen met ‘iets nuttigs’. Als jonge vader vond ik het tijdens het eerste jaar met onze zoon soms lastig om bijvoorbeeld even een boek te lezen. Elke minuut kon ik onderbroken worden. Met liefde natuurlijk, maar er resteerde als opvulling eigenlijk alleen de smartphone. Daarop kon ik naar hartenlust doomscrollen op de verschillende sociale media, maar was het ook prima om abrupt dat ding weer neer te leggen. Doe dat een tijdje en je bent hooked. Voor je het weet, gaat je hand als vanzelf naar je broekzak op het moment dat een film op pauze gaat of een meeting wat later begint dan verwacht. Achteraf kun je eigenlijk niets nuttigs reproduceren van die ‘nuttig’ bestede tijd.  

Zonde, want steeds meer onderzoek laat zien dat je hersenen juist veel baat hebben bij niet constant ‘aan’ staan. Je zou beter slapen (goed slapen is sowieso mijn nummer één life hack), productiever zijn als je wel weer aan de slag gaat, creatiever zijn, enzovoorts. Dus nu ben ik mijn slechte smartphonegewoonte aan het verbeteren. Ik vind het heerlijk om een half uur niets te doen, even te wandelen of uit het raam te kijken in de trein. Ik ben verveling ook maar gewoon gaan inplannen. Mijn bevinding is: de verveelde ontwerper is een creatieve ontwerper.

En dat brengt mij terug bij een thema dat ik al veel vaker in blogs en artikelen voorbij heb zien komen: de technologische ontwikkelingen en het veranderende beroep van de constructief ontwerper. Door de toename van rekenkracht en digitalisering zijn de handgeschreven sommen en met pen getrokken lijnen vervangen door rekenpakketten en CAD-programma’s. Maar als ontwerpers zijn we ons daardoor niet gaan vervelen. Nee, we zijn juist meer gaan doen: meer projecten uitwerken, meer varianten beschouwen. En daar ook meer met elkaar over communiceren en vergaderen. De komst van parametrisch ontwerpen en nu ook steeds meer artificiële intelligentie geven ons nóg meer slagkracht. Laten we de tijdswinst die dat hopelijk gaat opleveren, niet alleen maar inzetten voor meer projecten, meer overleg, meer e-mails, maar ook een klein deel reserveren voor wat meer verveling en meer creativiteit. De wereld heeft nu juist niet ‘meer’ nodig, maar wel ‘anders’ en ‘beter’.

Ik verveel me te weinig. Tijd om de laptop even dicht te slaan. Tot de volgende!