In Zwitserland word ik altijd getroffen door de bouwkunst, natuurlijk naast de machtige bergen en mooie kazen. Het landschap biedt de ingenieur namelijk een bijzondere uitdaging. Waar je ook kijkt, altijd stuit je op het probleem om de van nature aanwezige niveauverschillen op te lossen. En dat levert ware kunststukjes qua bouwtechniek op.

In de stad Basel wordt uitermate efficiënt met de beschikbare ruimte omgegaan. Wegen gebouwd in drie etages zijn geen uitzondering. Nagenoeg elk gebouw heeft een ondergronds en een bovengronds deel. Er is werkelijk sprake van dubbel grondgebruik.

Een bijzondere toevoeging aan de skyline van Basel is het nieuwe hoofdkantoor van farmaceut Hoffmann La Roche. Architecten Herzog & de Meuron ontwierpen een gebouw van 178 m hoog en 20 m diep, dat met 41 verdiepingen 74 000 m² vloeroppervlakte bevat. De meningen in Basel lopen nogal uiteen over het ontwerp. Het betonskelet in het gebouw is in ieder geval oogstrelend.

In het Rhônedal vallen mij altijd de vrijstaande woningen op. Wederom prachtige betonskeletten die tot in de puntjes verzorgd en uitgevoerd zijn. Maar ook de woningen met een houtskelet zijn bijzonder. Dragende houten wandelementen gaan moeiteloos over in houten vloeren. Ook hier weer veel dubbel grondgebruik.

De constructies zijn van een schoonheid die je in Nederland amper ziet. "Hoe komt dat?", vraag je je af. Het antwoord zit hem in de kosten. Deze zijn namelijk dubbel zo hoog en de bouwbudgetten dus ook. Kortom in Zwitserland is men goed in dubbel grondgebruik, geholpen door een dubbel bouwbudget. En zo zouden we het in Nederland ook moeten doen.