Wat leert nu de praktijk? Ik heb tot mijn ontzetting (via Cobouw) kennis mogen nemen van de treurige kritieken op de op 18 december 2015 gepubliceerde NPR 9998 Beoordeling van de constructieve veiligheid van een gebouw bij nieuwbouw, verbouw en afkeuren ? Grondslagen voor aardbevingsbelastingen: geïnduceerde aardbevingen. Wat moeten 'constructieve leken' daarvan denken? Nog los van het feit dat de kritieken onterecht zijn, is de pers niet het medium om daarover met elkaar in de clinch te gaan. Het is contraproductief en laat andermaal zien dat de bovenstaande citaat zelfs op managementniveau bittere noodzaak is.

Dat heb ik ook mogen vaststellen bij de door de Betonvereniging georganiseerde cursus voor bestaande bruggen. Geen van de 30 deelnemers kende de Woningwet en het Bouwbesluit 2012. Hoe om te gaan met een verbouwopgave binnen de wettelijke kaders was volkomen nieuw, terwijl dat het werk is van alledag. Dat was geen unieke constatering, want dat overkomt mij bij elke voorlichtingsactiviteit die ik mag verzorgen. Dat is toch eigenlijk zorgelijk, maar niemand die zich dat aantrekt.

Dan ook maar even de afkondiging van de wijziging van de Regeling Bouwbesluit 2012 op 22 december 2015, met daarin de verplichting voor VvE's om galerijen en balkons te (laten) inspecteren. Schiet dat niet zijn doel voorbij? Want welke burger leest de Staatscourant of die regeling. Bovendien is het in de wetsystematiek logischer die verplichting bij de gemeenten neer te leggen. Nu leidt deze verplichting - waarbij de eigenaar zelf moet onderzoeken of een aanschrijving noodzakelijk is i.p.v. dat het bevoegd gezag door eigen onderzoek die noodzaak aantoont - ertoe dat de burger voor dubbele uitgaven wordt geplaatst (eerste een dure adviseur en dan een dure verbouwing). De daarop volgende oproep van de voorzitter van de VNC om een APK voor de gehele bestaande voorraad aan bouwwerken verplicht te stellen, gaat mijns inziens veel te ver. Kennelijk is niet nagedacht over de lasten die dat voor de gewone burger met zich brengt. Een goed constructeur weet welke elementen van door hem ontworpen constructies kritisch zijn en op termijn inspectie zouden behoeven. Het is zijn morele taak daar aandacht aan te schenken door eens polshoogte te gaan nemen bij de door hem gerealiseerde bouwwerken. Dat is mijns inziens een kwestie van beroepsethiek.

Hoe staat het met de voortang van de Wet kwaliteitsborging voor het bouwen? Bij de opening van de Bouwcampus op 13 januari j.l. heb ik daar uitvoerig bij stilgestaan.

En dan de veranderende normbladen en nationale bijlagen die voor de constructeur van belang zijn. Heeft u zich al begeven naar www.normontwerpen.nen.nl? Het kan nog.

Topexpert en adviseur bij Stichting Expertisecentrum Regelgeving Bouw

Lees ook eerdere blogs van Nico Scholten.