Decennialang zijn mensen bezig om begrip en kennis over het gedrag van betonconstructies te verbeteren. Onderzoekers, specialisten en constructeurs komen bij elkaar op congressen en symposia om nieuwe ideeën en gedachten te presenteren en met elkaar uit te wisselen. Een dergelijke internationale ontmoeting heeft net plaats gevonden tijdens het fib Symposium 2017 in Nederland. Maastricht, het ontmoetingspunt van Nederland, België en Duitsland, waar 25 jaar geleden het verdrag van de Europese Unie is getekend, heeft van 12-14 juni 2017 meer dan 650 specialisten op het gebied van beton en betonconstructies vanuit de hele wereld verwelkomd. Wie van de grote namen ging het verst en heeft de grootste indruk op mij gemaakt?

Behalve onderzoek naar traditioneel beton, doen diverse specialisten onderzoek naar nieuwe, volgens sommigen verbeterde of bijzondere, betonsoorten. Hoezo bijzonder? Bijvoorbeeld door een speciale samenstelling en toevoeging van vezels van verschillende aard maken we beton veel sterker (UHSB) of taaier (SHCC). In Nederland is UHSB eigenlijk niet nieuw. Al jaren worden er ultradunne UHSB-balkons, -trappen en -fietsbruggen gemaakt. Maar stopt het daarmee en zijn fietsbruggen (voorlopig) het hoogst haalbare met UHSB?

Prof. Yen Lei Voo uit Maleisië liet in zijn keynote-lezing zien dat het niet zo hoeft te zijn. Sterker nog, met zijn visie ’Maak UHPC een mainstream product’ en praktijkvoorbeelden heeft hij ons getoond hoe de voordelen van UHSB nog beter kunnen worden benut. In Maleisië zijn in een jaar of zes meer dan honderd UHSB-verkeersbruggen geopend.

Eigenlijk zijn we ook op TU Delft bezig met vergelijkbaar onderzoek. Wij denken dat UHSB geschikt en veelbelovend is voor een snelle en hindervrije vervanging van viaducten. Dat zou een mooie oplossing zijn voor de aanstaande grote vervangingsopgave. Hoewel in Maleisië UHSB voornamelijk wordt toegepast vanwege de hoge duurzaamheid (durability) en daarmee het geringe onderhoud in de afgelegen, moeilijk bereikbare gebieden, zullen in Nederland andere redenen de doorslag geven. Maar de superieure duurzaamheid van UHSB is natuurlijk ook voor ons land belangrijk. Maar hoe kon het zo snel gaan met die ontwikkeling in Maleisië? Innovatie is niet gemakkelijk. Toepassing van nieuwe materialen wordt veelal belemmerd door het ontbreken van regelgeving, hogere kosten, ontbreken van ervaring en een flink hoog risico.

En dan het verhaal van Chris Poulissen, samen met Laurent Ney de architect van de Nijmeegse bruggen de Lentloper en de Oversteek. Hij gaf een zeer inspirerende keynote-lezing, waarbij het in de grote zaal met honderden toeschouwers doodstil was. Een architect tussen civiel ingenieurs en dan zo veel aandacht – gebeurt niet vaak. “Wij moeten SAMENWERKEN”, raast nog steeds door mijn hoofd. En zo was dat dus ook in Maleisië. Met universiteiten, overheid, aannemers, enzovoort, zijn zij aan de slag gegaan en begonnen met grootschalige proeven (periode 2007-2010) om het goede gedrag aan te tonen. Drie jaar later waren ze al met de eerste verkeersbrug bezig en zes jaar later vierden ze al het jubileum van de honderdste UHSB-brug. Daarmee wordt nog maar weer eens bewezen: Alleen ga je sneller, maar samen kom je verder!