Die extreme focus op veiligheid was mij al eerder opgevallen tijdens de havendagen in Rotterdam. Tijdens de busrit naar de tweede Maasvlakte wist de goedgeïnformeerde gids mij te vertellen dat een oliemaatschappij aldaar heeft besloten zijn nieuwe kantoor explosiebestendig uit te voeren. Daarnaast worden werknemers geacht met de koplampen richting de weg te parkeren om snel te kunnen evacueren in het geval van een calamiteit. Deze regel wordt, zo blijkt na een blik op Google-maps, ook trouw nageleefd.

Dit fenomeen lijkt verklaarbaar omdat er gewerkt wordt met gevaarlijke stoffen en het minder eenvoudig is om een ambulance naar een platform op de Noordzee te sturen. Echter, ik vraag me af of dat het volledige verhaal is en of het risicoprofiel van een installatie op de Noordzee daadwerkelijk zoveel anders is dan van bijvoorbeeld een stadion op land waar enkele tienduizenden mensen in samenkomen.

Volgens mij heeft het ook simpelweg te maken met traditie, wellicht versterkt door de claimcultuur vanuit de VS. In een wereld waarin het normaal is dat een opdrachtgever een constructieve berekening 4 keer laat toetsen door 4 verschillende partijen wordt dat een volgende keer als standaard gezien. Ook in de 'onshore' bouw is er sprake van een traditie, echter bestaat dat nog te vaak uit onleesbare, handgeschreven kladberekeningen.

Voor de duidelijkheid, ik pleit niet voor het nieuwe parkeervoorschriften op de bouwplaats, maar enkel voor de bewustwordening in onze bouwsector dat veiligheid begint bij het ontwerp, niet alleen op de bouwplaats. Ondanks het extra 'papierwerk' begin ik de aanpak in de offshore meer te waarderen. Hoge eisen mogen worden gesteld aan het ontwerp en de daarbij behorende constructieve onderbouwing, ook bij de huidige olieprijzen.

Caspar Breman

Iv-Consult