In november 2016 was ik in Kaapstad voor een fib Symposium. Gelukkig hoef ik voor het volgende fib Symposium geen 13.299 km te reizen, maar slechts 218 km (ik hoop velen van jullie in Maastricht te ontmoeten). Toch, de reis naar Kaapstad heeft voor mij herinneringen opgefrist. Het is zo'n mooie stad met een prachtige architectuur in een prachtig land. Hoewel het lijkt op Europese hoofdsteden, heeft Kaapstad een authentieke Zuid-Afrikaanse stijl. Sterker nog, mijn tweede bezoek heeft mijn gevoel bevestigd dat Zuid-Afrika, na Nederland en Servië, het derde land is waar ik zou willen wonen. Het is niet perfectie die Zuid-Afrika aantrekkelijk maakt voor mij. Maar, in weerwil van de prachtige natuur en monumenten, heeft een niet afgemaakt kunstwerk de meeste indruk op mij gemaakt: Foreshore Freeway Bridge. De brug is ontworpen in de late jaren 60 en gebouwd in de vroege jaren 70. Maar in 1977 is de bouw halverwege gestopt als gevolg van geldgebrek.

De brug is nooit afgebouwd. Nu, 40 jaar later, staat de onafgemaakte brug er nog steeds, perfect vanwege zijn imperfecties. Hij heeft weerstand geboden aan tijd en vooroordelen dat alleen voltooide dingen goede dingen zijn. Ondertussen is het een toeristische attractie geworden en zijn er diverse Hollywoods-films opgenomen. Naast de Tafelberg en de haven is het één van de attracties van Kaapstad. Misschien zal het nooit het doel dienen waarvoor het werd gebouwd, nooit een ‘perfecte’ brug zijn en zelfs nooit een brug worden, maar het zal zeker een van de meest bijzondere bruggen in de wereld blijven!

Het tweede voorbeeld komt uit mijn geboorteplaats, waar ik vanavond de jaarwisseling vier. Ivanjica is een kleine stad in het zuidwesten van Servië, beroemd vanwege het toerisme, een kuuroord en een prachtige waterval. Nou ja, vroeger was het een prachtige waterval. Voor de winning van elektriciteit is in 1911 een houten dam gebouwd, die in 1936, door een 9 meter hoge en 16 meter brede steen-betonnen dam is vervangen. Hoewel de energie, die er geproduceerd wordt, slechts voldoende is om alleen een park en nabijgelegen hotel van energie te voorzien, gaf de dam een authentieke uitstraling aan de stad. Het maakte ons, inwoners van Ivanjica, trotse bezitters van zo'n prachtige schat. Echter, toen hij 5 jaar geleden werd gerenoveerd, is besloten de dam ‘af’ te maken door er een betonnen brug aan toe te voegen. Waarom? Nou, de architect vond dat de brug het uiterlijk van de dam zou verbeteren. Het gevolg is dat het oude authentieke uitzicht is vernietigd, het zicht op de dam is niet mooi meer (oké, kwestie van smaak) en onze wandelingen eindigen met verdriet en wrok. De huidige situatie is dat brug niet wordt gebruikt en er gaan al geruchten over het slopen en weer in oude staat terug brengen van onze ‘onvoltooide’, imperfecte, mooie dam!

We kunnen ons afvragen, moet Foreshore Freeway Bridge ooit worden afgemaakt? Het zal dan, als één van de vele bruggen ter wereld, het originele doel bereiken. Hetzelfde geldt voor ‘mijn’ waterval. ‘Onvoltooid’ was hij prachtig en eenmaal klaar is hij noch uniek, noch bijzonder.

Ter afsluiting van 2016, het jaar waarin hij ons ontviel, wil ik eindigen met een tekst van Leonard Cohen's ‘anthem’: “There is a crack in everything. That is how the light gets in.” Of de manier waarop ik het soms lees: “De perfectie kan in imperfecties liggen.” Immers, deze twee besproken constructies zijn perfecte voorbeelden dat niet alleen afgemaakte dingen goed zijn of dat niet alle onvoltooide dingen slecht zijn. Dus ook als je niet alle voor 2016 geplande taken hebt voltooid, start 2017 met vreugde en denk er maar eens rustig over na of het waard is die taken nog af te maken!

Wellicht denkt u nu dat de imperfectie van mijn Nederlandse taal meevalt. Maar om eerlijk te zijn, ik heb hierbij hulp gehad. Nog wel!