Dat de ondergrondse hoogstandjes van het vernieuwde Rijksmuseum deze maand zijn onderscheiden met de A.F. Schreudersprijs – dé prijs voor ondergronds bouwen – was meer dan terecht. Het spectaculaire ontwerp is onder zeer moeilijke omstandigheden gerealiseerd. Volgens de jury “getuigt het van durf om een gebouw met deze status te kiezen voor een complexe ondergrondse toevoeging”. Inderdaad, durf kan alle betrokkenen niet worden ontzegd en dus is zo’n prijs een fantastische beloning. Volkomen terecht.

Toch heb ik me nogal opgewonden, tijdens de prijsuitreiking. De aannemer nam ’m in ontvangst, samen met de op het laatste moment ‘ingevlogen’ opdrachtgever, de Rijksgebouwendienst. Wat bleek: de aannemer had de andere bouwpartners en de opdrachtgever niet bij de inzending betrokken. Dus ook in hun dankwoord geen woord over de verschillende partijen die de hoogstandjes mogelijk hebben gemaakt.

Zoals de architect, Cruz y Ortiz, die het plan heeft ontworpen en daarmee destijds de prijsvraag won. En de constructeur, Arcadis, die de ondergrondse uitdaging heeft vertaald in een haalbaar en maakbaar ontwerp. En ten slotte Arup/Van Heugten, die verantwoordelijk was voor het installatieontwerp in de ondergrondse ruimten. Allemaal werden ze niet genoemd. En dat is volkomen ónterecht.

Toch heeft ook Arcadis wel degelijk een steekje laten vallen. Zij hadden scherper moeten zijn toen ‘hun’ project voor een prestigieuze prijs bleek te zijn ingeschreven. Juist dit soort awards zijn bij uitstek een moment om de toegevoegde waarde van constructeurs in het ontwerp- en bouwproces te vieren. Dat zijn de momenten om iets aan dat vermaledijde ‘imago’ te doen. Dat van constructeurs zou namelijk slecht zijn, of zelfs niet bestaan.

Volgens mij ligt het genuanceerder. Nederlandse constructeurs leveren topwerk. Dat weten onze opdrachtgevers. Bij hen hebben we een prima imago. Vooral wijzelf moeten meer doen om onze successen te vieren, ook en vooral bij dit soort prijzen; alerter zijn als ze georganiseerd worden, proactiever als er ingeschreven wordt en jubelender als er gewonnen wordt. Dat anderen ons soms niet zien staan, is geen kwade wil – het komt óók doordat we onszelf soms te weinig zien staan.

Maar het kan ook beter. Tijdens de uitreiking van de Betonprijzen 2011, vorige week in Rotterdam, waren er zeventien genomineerden in zes categorieën. En bij allemaal stonden ze keurig genoemd en deelden ze in de feestvreugde – opdrachtgever, architect, aannemer en … constructeur.

Ir. Johan Galjaard, voorzitter VNconstructeurs

- Het bericht: Rijksmuseum wint Scheurderprijs.

- De andere columns van Johan Galjaard.