Als beginnend constructeur vraag ik me af waarom de argumentaties die ik geef niet altijd vruchten afwerpen in het project. Al maak ik mijn punt aannemelijk door een duidelijke uitleg te geven van mijn visie op het constructief probleem, soms helpt het me alleen om op de strepen te gaan staan. Dat vind ik een onprettige manier van gelijk halen. Liever bewijs ik het. Zo motiveer ik mezelf enorm, al ga ik tegen de draad in en vind niet iedereen me dan even leuk.

Een voorbeeld van een mooie uitdaging:
Een RVS-detail moest bevestigd worden op een glazen gelamineerde vin. Met het gebruikelijke kunststof intermedium kon de juiste inleiding van een hoge puntlast niet gegarandeerd worden met de gekozen gatafmetingen, waardoor het noodzakelijk werd een injectiemortel te gebruiken. De bezwaren kwamen voornamelijk vanuit de uitvoering. Er waren onder andere geen goede ervaringen mee geweest in het verleden.

Omdat de verwerking van de mortel sindsdien sterk verbeterd was, werd er na aandringen van de constructeurs geëxperimenteerd en uiteindelijk bleek dat mortel goed te injecteren was. Achteraf gezien is iedereen tevreden met het resultaat, is er veel geleerd en wordt de mortel nu vaker gebruikt. Iedereen tevreden? Eigenlijk wel.

Toch geeft zo'n recalcitrante houding een zure bijsmaak. Het zou niet zo moeten zijn dat principes overboord gaan wanneer er iets te winnen valt. Of wel? Graag leg ik de vraag bij u.

Zou ik het nogmaals doen? Zeker weten! We kunnen fantastisch bouwen zolang we maar een beetje eigenwijs zijn en geloven in ons eigen onderbouwde gelijk. Wellicht helpt het de schoonmakers om ook tegen de draad in te gaan. Maak de trein blinkend schoon en bewijs daarmee de waarde van het werk. Zoals zij dat eigenlijk altijd doen.

Michael van Telgen

YouCon