Winkelcentrum t' Loon is er een mooi voorbeeld van: de robuustheid van draagconstructies. Terwijl een deel van de fundering volledig was weggespoeld, en een middenkolom daardoor geen enkele draagkracht meer bezat, stortte het gebouw toch niet in. De omliggende kolommen namen de taak over. Die tweede draagweg, zoals dat heet, was in dit geval 'toeval', te danken aan de natuurlijke herverdeling van een in het werk gestorte betonconstructie. Tegenwoordig brengen we zo'n tweede draagweg heel bewust in constructies aan zodat deze ook bij calamiteiten overeind blijven. De vraag is echter hoe ver je daarin moet gaan. Dat hangt in hoge mate af van de mogelijke gevolgen als je het niet doet. Als een opslagloods voor goederen instort, zijn de gevolgen van een heel andere orde dan wanneer het een vol voetbalstadion betreft. In het eerste geval is een tweede draagweg niet nodig, in het tweede zeker wel. Het probleem is nu dat de meeste gebouwen ergens tussen die twee uitersten zitten. En precies voor die categorie is niets eenduidig afgesproken. Per ontwerp en per gemeente kunnen de eisen anders zijn. VNconstructeurs organiseert daarom in november en december in totaal vier rondetafelgesprekken over het onderwerp. Moet er een norm voor de robuustheid van constructies komen, en zo ja, hoe moet die er dan uitzien? Geldt zo'n tweede draagweg voor alle onderdelen of alleen voor de meest cruciale? Bij deze gesprekken zitten niet alleen constructeurs aan tafel; vanaf het begin hebben we de normmakers van de NEN en vertegenwoordigers van Bouw- en Woningtoezicht in Nederland, het COBc, erbij betrokken.
De bouw kent heel veel verschillende organisaties die ook heel veel verschillende belangen behartigen. Die opdeling gaat vaak ten koste van de slagkracht. Het is goed om te zien dat het ook anders kan: meteen alle relevante partijen aan tafel en dan samen optrekken. Nu maar hopen dat goed voorbeeld goed doet volgen.
Voorzitter VNconstructeurs
- De eerdere columns van Johan Galjaard
Reacties